Kobieta pragnie się podobać innym - i to niezależnie od okoliczności. To dlatego taką przyjemność sprawiają jej zakupy nowych ubiorów i dodatków. To dlatego także płeć piękna potrafi spędzać długie godziny przed lustrem na dopasowywaniu poszczególnych części garderoby czy na makijażu. Każda możliwość pokazania się w towarzystwie wiąże się z cichą nadzieją wywołania choćby jednego błysku podziwu w oku innych. Są jednak takie okoliczności, gdy ta - skądinąd dobra i naturalna - potrzeba musi ulec pewnemu stonowaniu.
Nie szata zdobi człowieka - mówi przysłowie. I to jest prawda. Jednak to, co oraz w jakich okolicznościach na siebie zakładamy, też jest rodzajem komunikacji, a raczej komunikatu. Nie bez powodu inaczej ubieramy się na co dzień, w sytuacjach nieformalnych - a inaczej w ważnych momentach. Każdy chyba ma w szafie "strój wyjściowy". Przy różnych uroczystych okazjach chcemy podkreślić ważność chwili właśnie tym strojem. Ten rodzaj komunikatu sprawdza się zwłaszcza może wtedy, gdy trudno coś powiedzieć.
Jeszcze kilkadziesiąt lat temu śmierć była niejako naturalnie częścią życia. Ludzie, zwłaszcza na wsiach, ale także w miastach żyli i umierali w swoich domach, często w otoczeniu Najbliższych. Oznaczało to, że fakt śmierci kogoś bliskiego był całkiem jawny, także wobec dzieci, które uczestniczyły w obrzędzie ostatniego pożegnania. To ułatwiało też funkcjonowanie członków danej rodziny w społeczności, w najbliższym otoczeniu. Wiadomo było kto umarł i gdzie - dlatego w dużej mierze udawało się uniknąć niezręcznych sytuacji, słów czy żartów wobec członków osieroconej rodziny.
